transkrypcja łacińska

Tu i ówdzie na niniejszych stronach zamiast oryginalnych pism i ortografii (albo obok nich) pojawia się transkrypcja łacińska.

a b c ć d e f g i j k l m n ń o p r s ś t u z ź — wymawia się jak w języku polskim.

β — jak w hiszp. ‹iba›.

č — jak pol. ‹cz›.

δ — jak w ang. ‹this›, hiszp. ‹hada›.

ə — jak w ang. ‹ago›.

γ — jak w pol. ‹klechda›, hiszp. ‹agua›.

h — jak w ang. ‹help›.

χ — jak pol. ‹ch›.

j̃ — jak w pol. ‹Gdańsk› [gdaj̃sk].

ľ — jak we wł. ‹figlio›, ros. ‹ель›.

ŋ — jak w pol. ‹bank›, ang. ‹king›.

ö — jak w niem. ‹schön›, fr. ‹fleur›.

φ — jak w jap. ‹fuku›.

š — jak pol. ‹sz›.

θ — jak w ang. ‹thin›.

ü — jak w niem. ‹über›, fr. ‹sûr›.

v — jak pol. ‹w›.

w — jak pol. ‹ł›.

w̃ — jak w pol. ‹Śląsk› [ślow̃sk].

y — jak ros. ‹ы› (i jak pol. ‹y›, o ile różnica nie będzie istotna).

ž — jak pol. ‹ż›.

ʒ — jak pol. ‹dz›.

ʒ́ — jak pol. ‹dź›.

ǯ — jak pol. ‹dż›.

◌ʲ (U+02B2) — wskazuje palatalizację (zmiękczenie), tj. […], np. tʲ sʲ.

◌ʷ (U+02B7) — wskazuje labializację, tj. zaokrąglenie ust w trakcie artykulacji , np. hʷ kʷ.

◌̦ lub ◌̓ (U+0326, U+0313) — przecinek pod literą lub nad nią wskazuje bezdźwięczną wymowę litery oznaczającej zazwyczaj dźwięczną głoskę, np. b̦ d̦ g̓ [p t k].

◌̇ (U+0307) — kropka nad samogłoską wskazuje ścieśnioną, podwyższoną wymowę, np. ė ö̇ ȯ.

◌́ (U+0301) — akcent nad samogłoską wskazuje akcentowaną sylabę.

◌‧◌ (U+2027) — kropka wskazuje granicę między sylabami.

p b			t d		ť ď	k g
			c ʒ	č ǯ	ć ʒ́
φ β	f v	θ δ	s z	š ž	ś ź	χ γ	h
m			n		ń	ŋ
			r
			l		ľ